πλατυμάγουλον

τὸ, Μ

ναυτ. (στο Βυζάντιο) το πεπλατυσμένο στήθος τού πρωραίου κριού τών πλοίων καθώς και είδος ισχυρού καλύμματος στο ξόανο του.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πλατυ-* + μάγουλον «τα καμπυλωτά πλάγια τής πλώρης»].